Robert Cray’in 20. stüdyo albümü “That’s What I Heard” Şubat 2020 sonunda yayınlandı. Modern Blues’un en önde gelen isimlerinden biri olan Robert Cray için, Teksas Blues’un gerek sesi gerek gitarıyla hayranlarından olduğum Johnny Copeland “Ondaki Soul-Blues ruhu hiç kimsede yok ve çok özel bir yorumcu” der. Yeni albümün prodüktörlüğünü; “Take Your Shoes Off”, “In My Soul” ve “Hi Rhythm” albümlerinde olduğu gibi yine davulcu Steve Jordan üstlenmiş. “That’s What I Heard” albümü, baştan sona gerek Robert Cray’in kendi bestelerine gerekse yeniden yorumladığı parçalara bakıldığında, bildik Soul-Blues etkileriyle dolu. Robert Cray, “That’s What I Heard” albümünde ustaları Curtis Mayfield, Bobby “Blue” Bland ve The Sensational Nightingales’in müziklerini de yeniden hatırlatıyor. Orijinaline sadık kalarak yorumladığı “Anything You Want”tan, Gospel etkili “Burying Ground” parçasına kadar; en hâkim olduğu tarz olan Soul-Blues’un az bilinen ama iyi örneklerini sunmuş. Hâkim olduğu bu Soul-Blues tarzını albümde de başarıyla sürdürebilmesinin bir sebebi de, albümün tamamını dolduracak sayıda beste yapma baskısının altında kalmak istememesi olabilir. Bir önceki albümünün ardından 6 yıl ara veren sanatçıyı, bu arayı daha fazla uzatmadan geçmişte ustalarının seslendirdiği ve nispeten daha az bilinen parçalara yer vermesi rahatlatmış gibi. Bunlardan biri olan “You’re the One” Bobby “Blue” Bland’in 1961’de yayınlanıp çok da ilgi görmeyen bir parçasıydı.
Robert Cray’in vokal yorumuyla Soul, gitar tekniğiyle Blues ağırlıklı olmasına rağmen, Blues’un olmazsa olmazı diyebileceğimiz Funk ögeleri, kendi bestesi “This Man”de epey öne çıkmış. Bu parçada Robert Cray’in gitarı ile Dover Weinberg’in Hammond B3 orgu arasındaki akıcı paslaşmalar çok dikkat çekici. Bas gitardaki Richard Cousin’in yürüyüşleri üzerine devamlı tekrar edilen nakarat, dinleyiciyi parçanın içine daha da çekiyor.
Albümün prodüktörü Steve Jordan bu albüm için “Sam Cooke’un ilk plaklarındaki ruhu yakalamaya çalıştık.” demiş. Bu yüzden de yeniden yorumlamayı istedikleri parçalarda ağırlıklı olarak 1960’ların Soul sanatçılarının plaklarını tercih etmişler. Bunlardan biri olan “You’ll Want Me Back” 1960’ların Motown tarzında seslendirilmiş bir Curtis Mayfield bestesi ve istenen etkinin alınması için The Craylettes adında bir geri vokal grubu da kullanılmış.
Robert Cray’in “That’s What I Heard” albümünde yer alan kendi bestelerinden biri de “Hot” parçası. Yine kulaklarımızın aşina olduğu gitar tonları, cümlecikleri ve Soul etkili vokali, piyanist Dover Weinberg’in tuşlarından çıkan ritmik hava ve Richard Cousin’in melodik bas gitarı, James Brown etkili Soul-Funk ritmli bu parçaya çok şey katmış.
“That’s What I Heard” albümünün kayıtları yapılırken, stüdyoda tesadüfen bulunan Steve Perry’nin bir parçanın geri vokallerine katkıda bulunduğunu duyuyoruz. Usta bir armonikacı ve müthiş bir Soul-Blues şarkıcısı olan Kim Wilson’ın, Danny Korchmar ve prodüktör Steve Jordan’ın ortak besteleri olan “Promises You Can’t Keep” parçası bu. Robert Cray’in yine vokali ve gitarıyla parladığı bir parça.
Albümde bir dostun ardından yazılmış bir parça da var. O da, 2018’de yeni albümünü yayınlamasının hemen ardından hayata veda eden Swamp Blues’un önemli temsicilerinden Tony Joe White için yazılmış “To Be With You”. Parçayı dinlerken, Robert Cray’in yorumundaki samimiyet rahatlıkla hissediliyor.
Robert Cray’in yaklaşık 40 yıla yayılan kariyerinde sağlamlaştırdığı tarzını bu albümde de korumuş olması elbette ki şaşırtıcı değil. Ama bestesi Don Gardner’a ait olan “My Baby Likes to Boogaloo” parçasına katılan 1960’ların Latin R&B etkileri ve fuzz pedalı efektiyle, kendi tarzının sınırlarını daha da genişletmenin yolunu bulmuş.
Artık kendisi Soul-Blues dünyasında bir “standart” haline gelmiş Robert Cray bu albümüne ilginç şekilde bana Steely Dan’i hatırlatan bir parçayı da almış. Özellikle başlarda ve nakarattaki Robert Cray’in vokal yorumunda, melodi ve rifflerde neredeyse Steely Dan dinliyormuşum hissi yaratan parça “Can’t Make Me Change”. Parçadaki gitar solosu yine çok etkileyici.
Albümün kapanışında yer alan funky etkili “Do It” 1970’lerin Marvin Gaye parçaları gibi Soul-Funk tarzını hatırlatan dans tempolu ve akılda kalıcı bir parça.
Sonuç olarak “That’s What I Heard” albümü, ağırlıklı olarak Robert Cray’in kendi imzası sayılan tarzında yapılmış. “Strong Persuader”, “Don’t be Afraid of the Dark” gibi klasikleşmiş albümlerinden bu yana yakından takip ettiğim bir Blues gitarcı ve şarkıcısı olarak beni şaşırtmadı ve mutlu etti diyebilirim.
Yazar: Eyüp İblağ